15. Queen of the misadventure

Ktoś kiedyś sprawił, że zapłakałam,

serce zmęczone spowił bólu mgłą,

od tamtej chwili nikogo nie pokochałam,

twarz mam taką samą, ale wewnątrz zło.

Pożrę twoje serce z żarłocznością bestii

z radością oglądać będę każdą z twoich łez,

całą krew wypiję bezpośrednio z tętnic,

Królowa Niepowodzeń, sadystyczny zwierz

Sprawię, że znów mnie pokochasz, tak jak zeszłej nocy,

ubrana w najskrytsze ze wszystkich pragnień twoich,

zatopię w tobie szpony, nim zawołasz pomocy,

z pleców swych wyjmę noże, żeby cię pokroić.

Wytnę ci oko i położę w domu na stole,

będę obserwować, jak leży martwe i schnie

torturom poddam słodkie ciało twoje,

Królowa Niepowodzeń, zabiję cię i zjem

Pewien mężczyzna sprawił, że zapłakałam,

zostawił mnie samą, gdy wokół nocy mrok,

zawładnięta jestem teraz mściwym szałem,

będę ranić, pożerać, szarpać, bić i klnąć.

Odarta z dziecięcych marzeń wszystkich,

pozbawiona miłości, dotyku jego rąk,

nie mam w sobie dobra, w kieszeniach noszę brzytwy,

Królowa Niepowodzeń, która lubi ciąć.

A tak ogólnie, to jest bardzo chujowo, piszę bloga, piję energetyki, palę dużo papierosów i żyję jak ostatni wsiur.

Błagam, niech ktoś przybędzie, jakiś Książę na białym koniu albo chuj wie, na jakimś innym zwierzaku, i niech mnie stąd wyciągnie, da mi buziaka, i niech powie, błagam, niech powie, że wszystko będzie dobrze, i że wcale nie jestem zła. Że nie jestem potworem.

A