Pewnego dnia na świat przyszedł mały Kacper urodził się z chorym sercem, miał robione badania. Wypuścili go z matka do domu. Rok po urodzeniu Kacpra urodził się Wiktor zdrowy i szczęśliwy chłopiec. Obaj chłopcy należeli do tych samych rodziców. Gdy chłopcy dorośli Kacper nadal chory na serce a Wiktor zdrowy. Ich rodzice się strasznie kłócili, ojciec bił matkę, Kacpra ale Wiktora nie. To było bardzo dziwne. No ale Kacper nie mógł patrzeć jak ojciec bije matkę i jego. Postanowił że na mówi matkę do rozwodu. Udało się. Kacper szczęśliwy i zadowolony że ojciec im już nie będzie nic gadał i nie będzie ich bić. Wiktor mieszka z ojcem. Chłopcy mają kontakt i nie mają siebie za wrogów. Ale tak dobrze było tylko rok. Minął rok i rodzice wrócili do siebie. Każdy się cieszył oprócz Kacpra. Czemu? Ojciec co do chłopca nic się nie zmienił. Bił go, wzywał i te podobne rzeczy. I tak było co dzień. Chłopiec miał tego dość. Cierpiał. Chory na serce. Miał operacje. Ale nadal serce czasami go zabolało. Nikomu nie mówił o tym. Obiecał że pójdzie z tym do lekarza. No ale wróćmy do sytuacji ojca i syna. Matka mówiła zawsze KACPER POSŁUCHAJ TATY, ON CHCE DLA CIEBIE DOBRZE. A jak ojciec go bił to udawała że nie widzi. Wiktor wiele razy rozmawiał o tym z ojcem. Ale ojciec swoje. Więc Wiktor nie wiedział co ma już robić. Kacper ciągle był bity przez ojca nie mówił już nikomu nic. Wstydził się. Pewnego dnia doszło do takiej awantury że ojciec tak po pchnął Kacpra że leciała mu krew i głowy. A ojciec nic tylko powiedział do matki On ten gówniarz albo ja matka odpowiedziała TY. Kacper z smutkiem poszedł zamknął się w pokoju na klucz siedział i powstrzymywał łzy. Niestety gdy rodzice się obudzili go nie było w domu . Matka znalazła tylko ten list na biurku jak go przeczytała było już za późno by zrozumieć to co Kacper czuł i jak się czuł. Było za późno.

Pisał: Anonim.