Chwile słabości... Wielka rozpacz

Cały dzień był fantastyczny, wstałam, ćwiczyłam, rysowałam - typowy poranek.

Byłam wesoła, śmiałąm się.

Po obiedzie poszłam z psem na spacer, świetnie sie bawiłam,

ale jak wróciłam i zaczęłam robić porządki w szafie -  zaczęło się.

Nie ma co oszukiwać, przytyłam dobre 5,5 kg w krótkim czasie , a co najgorsze, waga idzie ciągle w góre.

Moje nogi nie wyglądają tak jak bym sobie tego życzyła.

W dodatku trzy lustra w pokoju i poranne ważenie nie ułatwiają mi zaakceptowanie tego faktu.

Życie mnie właśnie sprawdza

Kiedy już myślałam że zaakceptowałam samą siebie w pełni, bezwarunkowo, niesety, jednak sie myliłam.

Nie moge sie przez to na niczym skupić, nie wiem co ze sobą zrobić.

Czuje się przegrana, a powinna czuć dumę, bo wygrywam.

Boje sie wyśmiania, ludzie zauważą i będą mówić.

Wiem ze nie powinnam się tym przejmować, bo mam siłe ćwiczyć , śmiać sie i CZUĆ.

I moja wartość jest wewnątrz a nie na zewnątrz.

Potrzebuje głębokiego oddechu i wywalenia wagi. Na stałe.

No i nie wiem co mam ze sobą zrobić. Nie chce popadać w czarną rozpacz.

Wiecie co ?

Zamast sie na sobie psychicznie wyżywać ide sobie wmasować balsam w nogi i pomalować paznokcie.

Moje kochane kompleksy - kocham was. Jesteście smieszne że z pulchnych ud i jednej fałdki robicie takie halo.

Ego, kochanie, akceptuje cię, mów sobie co tam chcesz, ale ja nie jestem tymi myślami.

Wiem kim jestem i żadne cyfry mnie nie określają,

Płaczę kiedy sie wzruszam

Pomagam kiedy tylko mogę

Śmieje się bo to kocham

Marzę całe dnie i noce.

Jestem człowiekiem, istotą idealną w każdym calu

A nie przerwą między udami czy wystającymi obojczykami.

Gospodarka hormonalna wróci do normy i zaokrągle się w odpowiednich miejscach.

Narazie to tylko stan przejściowy.

Kocham was, niscy, chudzi, wysocy, grubi, zakompleksieni, pewni siebie, inteligentni i głupi. Kocham was tak jak samą siebie kocham.

Wdech,  wydech

Ide po malinowy balsam.

xoxo