hey ya

Dawno mnie tu nie było, ostatnio miałam przerwe od internetu.

Dobrze , ze już mamy te wakacje, pod koniec myślałam że mnie szlag trafi

Wczoraj wróciłam z Anglii <3

Mieszkałam z 3 facetami i siostrą ( no, to z czterema ;p)

Nie ma to jak wiecznie nie spuszczona deska w kiblu, poranny zapach spalonej jajecznicy i wszędzie walające się opakowania po zupkach chińskich, męskie życiowe przemyślenia po pijaku, i bekanie zamiast " cześć" na przywitanie. A no i ciągłe naśmiewanie się ze mnie. Da sie przyzwyczaić.

Chce tam jeszcze raz, ale nie teraz. Chce tam pojechać gdy będe zdolna w pełni cieszyć się życiem. 

Troche spieprzyłam wyjazd . Troche to za mało powiedziane.

Walia jest najcudowniejszym miejscem w jakie ostatnio widziałaKsiegarnie w Oxfordzie przeszły moje najśmielsze oczekiwania. Londyjska moda i sklepy w Birmingham .Kocham też akcent, ludzką życzliwość, stare domy, ulice, brak reklam na autostradzie, charity shopy, śmieszne ceny ubrań, beztroskość mijanych ludzi, I małe dzieci na smyczy, haha ;)

Nawet pogoda była ok, da się przyzwyczaić do panującej tam szarówki. 

Poza wspomnieniami i workiem muszelek z nad morza przywiozłam mnóstwo rzeczy. Koooocham rzeczy ;) Był niezły problem na lotnisku, ale jakoś daliśmy rade.

Będzie mi tamtego miejsca brakować . Teraz tylkoz zadbac o to bym mogła uczyć sie języka i zamieszkała tam kiedyś. 

Ale powrócimy na ziemie Emilko, bo zaczynasz się galopować w swój świat. 

Plany? W domu remont, śpimy na nierozpakowanych walizkach, nie wiem kiedy sie dostane do mojego kochanego pokoju który, swoją drogą zaczyna przypominać stary vintage shop lub graciarnie ( jak wolicie). Ale tam czuje się najlepiej. 

Trzeba sprzedać stare ( o wiele za duże) ciuchy na allegro. Tak to zero planów. Pewnie rysowanie 24 h/ dobe. 

Szycie? Pisanie? 

I chyba terapia. Po ostatnim dniu w Angli dostrzegłam , ze mój problem przybiera coraz większych rozmiarów.

Nie chce skończyć jak pieprzona egoistka, nienawidząca społeczeństwa i samej siebie, nie chce już więcej płakać z bezradności. Nie chce zasypiać z modlitwą na ustach , z nadzieją że się obudze. Nie chce się bać.

Tak  łatwo to mówić. Tylko co mnie powstrzymuje? Przecież moje życie zależy ODEMNIE. 

Skąd sie bierze ta nieokreślona samotność, potzreba, aby ktoś sie o mnie zatroszczył?

Weź sie w garść. Zaopiekuj się sama sobą. Nie jesteś dzieckiem. Nie zachowuj się jak ono. 

Złe myśli ogarniające mój umysł za głęboko zakorzeniły mi sie w podświadomości. To jak z baobabami u Małego Księcia. Zamiast plewić chwasty, ja je pielęgnuje. 

Gdzieś po drodze się pogubiłam. A może od zawsze byłam jakaś pomylona?

" You are not your hair color.

You are not your choice of clothing.

Youre not your height, weight or job or degree of education.

More importantly, youre not your mistakes.

Youre not defined by the things that make you human, otherwise known to some as flaws.

The physical are just descriptors that make you easier to identify by others, they dont define who you are.

You are whatever touches your soul more deeply than anything. You are who you love. You are the music that makes you cry. You are the daydreams your mind follow to. You are your favorite food. You are your deepest desires. You are what you want to bring to the world. You are the silly jokes that make you laugh. You are how you treat other people, especially people who dont and cant do anything for you in return. You are anything and everything that touches you and changes you from your core. "

http://www.youtube.com/watch?v=6dyeFalOjw0

ciągle nuce, kurde no.