życie

No, Bóg dał mu jeszcze wybór - talent lub normalność
Niepotrzebne skreślić, albo w łeb se palnąć
Barman mówi mi - nie wiesz kto to jest?
To był as wśród puzonistów, grał jazz
Widzę jego oczy jeszcze groźnie łypią
Ma wygniecione ciuchy, stary szwajcarski sikor
Dzieci mówi do siks, dziewczynki
Stąd widzę wasze pryszcze choć nie wziąłem pingli
Stąd widzę odrosty i makijaż
Zdarza mi się widzieć graffiti, ale nigdy na twarzach
Nagle brat lub inny rycerz zakonu
Trzech pasków i kubełkowego tronu
Wpada zza drzwi i nie pytaj co było dalej
Jazzmanowi nie pomógł talent
Dawno temu Bóg zostawił go jak szkic, rycinę
A ten wypełnia swoje kontury klinem
Brak mu silnej woli, w sercu nosi lód
Zawsze będę go szanował chociaż znów wpadł w cug
Zawsze będę go szanował
Bo sprawdziłem jak grał kiedy jeszcze był zdrów ...