Tak to jest jak mi się nudzi...

Zaczynam się bawić. Poza tym, że powoli kończę już pisać prace:D

Ogania mnie stopniowo, subtelny jak radziecka inwazja, lęk przed losowaniem, które prawdopodobnie wywrze wpływ na moje najbliższe lata. Po 9 latach nauki z umysłem rozwidnionym zorzą niewielu wprawdzie, ale nadzwyczajnie pożytecznych myśli będę, dla odmiany, zdobywać wiedzę. W moim otoczeniu coraz częściej wypowiadane jest to słowo. Nawet ja się czasem zapominam. Słowo sprawiające, że przydrożne grzyby same się marynują. Słowo, od którego włos jeży się na głowie. Słowo, które budzi we mnie abominację. Słowo, które co roku w okresie kwietnia powoduje wzrost liczby samobójstw wśród nastolatków. Na samą myśl ręce mi drżą, a "z" zamienia się z "y". Niestety, to on... Egzamin. W nieco delikatniejszej wersji zwany testem. Ta druga nazwa pozostawia iluzoryczną nadzieję, że to tylko większy sprawdzian. I tak, rozpocznie się okres intensywnej pracy umysłowej. Poziom magnezu spadnie średnio trzykrotnie poniżej normy. Mózg, zazwyczaj opleciony miękką pajęczyną, musi obalić zasadę, że całego materiału nie da się przerobić w miesiąc. Można podejść do tego jak normalny człowiek i abstrahować cały problem. Gorzej z ludźmi posiadającymi jakiekolwiek, nawet niewielkie ambicje. Korytarze zapełniają się abnegatami, jeden patrzy na drugiego podejrzliwie. Stopniowo zmieniają się w twory żerno-wydalnicze, wchłaniające nadmierną ilość kofeiny i poddane atakom nudy, osłabiającej aż do takiego stanu, jaki graniczy z usposobieniem poprzedzającym wymioty. Jeśli ktoś nie śpi w nocy, zaczyna budzić niepokój. Na wszelki wypadek lepiej nazbierać blekotu. Ad rem, zaczyna się robić nieciekawie...

Drobne sprostowanie dla czytaczy. 

Nie chodzi tu o to byście zdiagnozowali u autora chorobę z kategorii F (wg ICD-10).

Po prostu poniosła mnie fantazja, a jednocześnie poczułam nieopisaną radość pisząc ten tekst.

Jeśli nie zrozumiałeś, moja satysfakcja jest jeszcze większa.