:))

W klasy gra się małym kamyczkiem, który należy popychać czubkiem buta.

Elementy gry: chodnik, kamyczek, but i piękny rysunek kredą, najchętniej kolorową.

Na górze jest Niebo, na dole jest Ziemia, trudno jest trafić kamyczkiem w Niebo, prawie zawsze źle się jakoś obliczy i kamyk wylatuje poza rysunek.

Powoli jednak nabiera się zręczności koniecznej, by przechodzić z jednego kwadratu do drugiego, i któregoś dnia może się uda wyjść z Ziemi i przenieść kamyczek do samego Nieba.

[...] Na nieszczęście, zanim ktokolwiek nauczy się przenosić swój kamyk do Nieba, nagle kończy się dzieciństwo i wpada się w książki, w lęk, w spekulacje na temat innego Nieba, do którego również trzeba umieć znaleźć drogę.

A ponieważ skończyło się dzieciństwo [...], zapomina się, że aby się dostać do Nieba, potrzeba

kamyczka i czubka buta.

_Julio Cortázar

stare.. bardzo stare..

z cudownych beztroskich lat dzieciństwa.. :))

_najczarniejsze nogi.. ;)