:*

edit.

Ale to wszystko jest poj**ane... mam na myśli życie. Ostatnio dość długo się nad tym zastanawiałam. Żyjemy codziennością, nie zastanawiamy się nad tym co będzie dalej. Lecz w pewnej chwili może się wszystko zmienić, wszystko może z dnia na dzień runąć, życie może stracić sens... mówię tu o śmierci. Nie koniecznie naszej, ale śmierci kogoś bliskiego. To jest straszne... najgorsze co może nas spotkać. Nie wiem dokładnie jak to jest, bo życie jak narazie jest dla mnie łaskawe, nie zabrało mi nigo bliskiego memu sercu. Ale po tym co zdarzyło się w ostatnich dniach wiem, że śmierć osoby bliskiej jest czymś okrutnym, niesamowicie bolesnym... Ja bym czegoś takiego nie zniosła, załamałabym się. Moja psychika jest zbyt krucha na coś takiego... zbyt słaba.

Więc po ostatnich wydarzeniach wiem, że nigdy, przenigdy nie poradziłabym sobie z czymś takim. W tej chwili czuję się źle, ogarnia mnie ogromna pustka. Moje myśli wciąż krążą wokłół t e g o . Chce mi się płakać, chociaż właściwie t o mnie osobiście nie dotyczy. Chce mi się płakać dlatego, bo nie wyobrażam sobie, co ja bym w t a k i e j sytuacji zrobiła.

Więc bądźcie silni, wytrwali, razem dacie radę, wierzę w to. No i trzymam kciuki...
Wiem, że Wy nie wiecie co dokładnie mam na myśli, jaką sytuację, ale chodzi o utratę kogoś bliskiego.

Nie chcę pisać szczegółów.

Trzymajcie się, pa...