Wracam, odchodzę, wracam, zapominam, odchodzę. Uwierzcie tak cały czas. Kiedy już dostanę tą motywację to ginie po jednym dniu.  Po prostu znika tak szybko jak się pojawia. Zmieniłam się, a raczej swój wygląd i to co robię na co dzień. Tańczę. Chyba nawet są efekty, bo mama twierdzi, że schudły mi nogi. Nie wiem, ja tego nie widzę. Chcę schudnąć, na prawdę tego chce. Ciągle mam tysiąc pytań w głowie. Jak te wszystkie dziewczyny ze stanów potrafią schudnąć 50kg, a nam jest ciężko schudnąć 10kg. Jak one to robią? Jaką dietę stosują? Jakie ćwiczenia? Niby takie proste pytania a jednak. Ogólnie nic nie jem prawie. Nie dlatego, że stosuje głodówki, ale dlatego, że nie lubię jeść. Nie mam apetytu nawet. Czasem zjem, bo chłopak nakrzyczy, ale to rzadkość. W swoim wyglądzie zmieniłam kolor włosów na ciemny brąz, lecz wyszedł czarny. Wszyscy mówią, że wyglądam ładnie, połowa, że lepiej było mi w blond. Mi się podoba i niech tak zostanie jak na razie. Jutro mam urodziny. Dzień spędzę zaczynając z rana od badań, potem szkoła do 16, potem przyjedzie chłopak (o nim zaraz), potem pewnie skończy się dzień. A wracając do chłopaka. To tak mam chłopaka. Cieszę się, że go poznałam, a było to pod koniec wakacji. Zaraz 3 miesiące, tak ten szybko czas leci. Jestem z nim bardzo szczęśliwa, chociaż wiadomo czasem się kłócimy, droczymy, no ale nie zamieniłabym go na żadnego innego. Dziękuje to wszystko co chciałam tutaj napisać. Chudnego dziewczęta. Nie wiem czy kiedyś wygram w kaloriami.. ale może kiedyś nadejdzie ta chwila w życiu. A tym razem życzę powodzenia tym którzy się nie poddają i dzielnie walczą.