"As humans we ruin everything we touch including each other"


Coś w tym jest. I to coś daje mi ostatnimi czasy dużo do myślenia. Dochodząc do wniosków, iż nic nie dzieje się bez powodu, staram się żyć spokojnie, z biegiem wydarzeń, z biegiem czasu, który teraz jest wszystkiemu bardzo potrzebny. Najważniejsze, by nie szukać usprawiedliwień dla samego siebie, by nie chcieć cofnąć czasu, by zrozumieć innych i przyjąć to wszystko, pozwalając pewnym sprawom toczyć się samoistnie. Z perspektywy obserwatora. Nie chcę wykrzykiwać swojego ja i wszystkich myśli, które siedzą mi teraz w głowie. To niepotrzebne. Mam tylko cichą nadzieję, że pewne sfery chociaż w neutralnym stopniu się umiarkują. Niczego więcej nie oczekuję. Czasem nieświadomie różne niuanse wychodzą na jaw, a granice zacierają się, zostawiając niemały ból u wielu osób. Każdy robi błędy. Niejedne. Chwilami tych potknięć bywają tysiące, ale to wszystko dzieje się "po coś" i staram się w to uparcie wierzyć. Jesteśmy tylko ludźmi. Nie chciejmy marnować czasu, który powinien być teraz dla nas tym najpiękniejszym. Chyba każdy człowiek chce być szczęśliwy i żeby otaczający go ludzie także tacy byli. Jednak nieraz zdarzają się komplikacje, często nawet z naszej winy. Ale może kiedyś każdy tę radość odnajdzie, każdy przetrwa trudności.  Na pewno. Chociaż starajmy się pielęgnować tę myśl w naszych głowach, bo w końcu.. wiara czyni cuda.