to mało powiedziane

Nie ma mnie.

Ogarniety pustką.

Nie jestem sobą.

Pokora.

Tęsknie...

Brak wolności.

Uciekamy przed sobą zapatrzeni w niewłaściwe wartości, brak nam odwagi przed jutrem, jesteśm ale tak jak by na nie było.

Wszystko próbuje nam zabrać nasz czas, ogarnięci całą technologią i ninawiścią ludzką jesteśmy w pustce.

Udajemy przywdziewamy maski, strach przed byciem sobą przysłania nam oczy.

Narzucam siebie, nie słuchamy innych blokujemy się na wszystko brak empati  jest normalny a wystarczy troche pokory.

Nie ma nas przy bliskich, nie ma nas w ważnych momentach naszego życia wyszstko w pogoni za pieniądzem pozostaje tęsknota...

Zamknięci, zamknięci, zamknięty na wszystko.

"Zwalali pomniki i rwali gruz. Ten z nami ! Ten przeciw nam ! Kto sam ten nasz najgorszy wróg a śpiewak także był sam. Patrzył na równy tłumu marsz, milczał w słuchany w kroków huk a mury rosły, rosły, rosły łańcuch kołysał się u nóg."