The more I grow the less I know

Farba, a raczej jej zapach unosil sie wysoko w powietrzu, penetrujaca gleboko jej nozdrza. Odlozyla powoli zasychajacy juz pedzel. Odlozyla go tak jakby odkladala swoja przeszlosc. Wolno i delikatnie, ale pewnie. Kolejny, nowy rodzial w jej ksiedze zycia. Przy takiej frekwencji ta ksiega bedzie grubsza niz biblia. Wzdychajac, rozejrzala sie dokola - czesc scian juz wyschnela, tak, jak wysychala ona. Nie chce sie przyznac przed sama soba, ze z lekka czuje sie samotna, twierdzac, ze nie bylaby w stanie znowu przy kims zasnac i przy kims sie obudzic. Teraz to bedzie kogos innego sypialnia, a te mury beda swiadkami innych zdarzen, juz nie jej. Ona podjela decyzje i tym torem musi isc, tego sie musi trzymac. ''Teraz, albo nigdy'' ciagle krazy jej w glowie. Od jakiegos czasu sie zastanawiala, co ja tak wyprowadzilo z rownowagi. Czy to zdrowie, czy praca, brak wiekszego zainteresowania ze strony znajomych, a moze Christian i Anastasia? Ona czuje, ze stoi na skrzyzowaniu i mimo, ze ma przed soba trzy opcje to i tak musi isc prosto, musi dorosnac. Czas puscic slup, ktorego tak kurczowo sie trzymala, patrzado tylu i majac nadzieje, ze wroci to, czego nie ma. Czas pozegnac sie z totalna beztroska, dniami, podczas ktorych mozna bylo nie robic nic, i nocami, podczas ktorych sen nie mial znaczenia. Podeszla do kartonow w przedpokoju i przejrzala je ponownie, tym razem pozbywajac sie wiekszej ilosci przedmiotow. Czula sie dziwnie, wyrzucajac stare ramki, czy miski, jakby czula sie winna, ze potrzebuje wiecej przestrzeni na przyszlosc. Kazdy przezywa swoje zycie po swojemu i z roznych powodow, ale i tak wszyscy ucza sie jednego; zeby nie tracic dzisiaj, teskniac za wczoraj i zamartwiajac sie o jutro. Kot ma dziewiec zyc i dziewiec zyc ma ona. Jutro idzie do fryzjera, bo z punktu widzenia kazdej kobiety lepiej wejsc w nowe ''dzisiaj'' z nowa fryzura. I butami.



All of the moments that already passed, we try to go back and make them last.


http://www.youtube.com/watch?v=Ebf3BfgILKM