Tak cholernie źle,smutno,pusto. Nikt nie zwraca na mnie uwagi,jestem niewidoczna-zbędna. czuję,że nikomu na mnie nie zalezy i są  ze mną tylko dlatego,że MUSZĄ.Mam już dość. Zmieniłam się strasznie. Wydoroślałam? nie wiem może.. Jak dorastamy rośnie nam liczba problemów..łzy się leją, stajesz się bardziej smutny i uważasz na to co mówisz i do kogo co mówisz. Zmieniłam swój pogląd na niektóre sprawy i na niektórych. Wiem co mogę a czego nie mogę mówić danej osobie. Ludzie POTRZEBUJĄ mnie jeżeli to się tak da nazwać TYLKO wtedy kiedy coś chcą, a gdy ja ich potrzebuje to ich nie ma. Jestem na ich każde posyłki nie znoszę tego. Płacz stał się codziennością, a samotność mniej doskwiera. to chyba jedyny plus tej sytuacji. brak osoby bliskiej boli i to bardzo, ale wiele trzeba,żeby liczyć na moje zaufanie i całkowita szczerość. Gdy patrze na tych wszystkich szczęsliwych ludzi, to im szczerzę zazdroszczę, że potrafią się tak często, nawet bez powodu usmiechać.. Chociaż nigdy się nie dowiem czy to Prawdziwa twarz czy tylko MASKA. tak noszę ją codziennie, duszę wszystko w sobie aż w kocu wybuchne, właśnie teraz jest ten moment dlatego tu piszę by się wyładować, wiem,że nikt i tak tego nie przeczyta ale Piszę do dla Siebie,żebym kiedyś mogła powiedziec "teraz jestem silniejsza, pokonałam to, wyszłam na prostą "  lecz teraz musze sobie z tym radzić, sama, ale muszę przetrwać, chociażby dlatego,że nadal mam nadzieję,że kiedys  będzie lepiej,że będę mogła zdjąć maskę i być sobą, że będę się częściej uśmiechać i budzic się przy osobie dzięki której udało mi się zamknąc ten rozdział który nadal jeszcze teraz piszę.Nie wiem kiedy go skończę bo to nie odemnie zalezy nadal czekam na sygnał od boga,że to już, czekam na coś co odmieni moje życie na coś dzięki czemu będe mogła żyć normalnie. I gdyby nie to wszystko było by  dobrze.

szukam Cię - a gdy Cię widze udaję,że Cię nie widze

Kocham Cię - a gdy Cię spotkam udaję,że nie kocham

zgine przez Ciebie- nim zginę krzyknę,że ginę przypadkiem