odważyłam się dać swój pysk na fbl... Wyglądam jak gówno. Już prawie wcale nie śpię. Never mind. Tak trochę wysiadam już. Wszyscy perfekcyjne dają po mordzie. Przepłakane pół dnia, do teraz, do rana. Powiedz, gdzie byłeś jak ona czekała? Co robiłeś jak do lustra płakała? Dobre pytania... Mam dość już wszystkiego. Ludzi. Szkoły. Nauki. Płaczu. Bezsenności. To wszystko tak boli. To wszystko tak rani. Wszyscy szukają problemu. O ironio, tym problemem zawsze jestem ja. Nie powiedziałaś tego. Powiedziałaś to. Po co. Na co. Czemu. Źle to zrobiłaś. Idź. Daj mi spokój. Nie odzywaj się. Dlaczego mnie nie wspierasz. Co robiłaś przez tyle czasu. Zrób to. Rusz się. Pomóż mi. Nie pomagaj. Nie potrafisz. Gówno wiesz. Sama chciałaś. To twoja wina. Nie odzywaj się. Kumulacja srania się do mnie czy co, bo trochę nie łapię o co chodzi. W czym aż tak przeszkadzam? Zawsze robie coś pod czyjeś dyktando. Bo ktoś chce, to ma tak być. Nigdy nie patrzę na siebie, a mówicie, że patrze tylko na siebie. Bo sami tak zajebiście jesteście doskonali. Łatwiej patrzy się na kogoś niż na siebie. Ten dzień zranił kompletnie. Przyjęłam krytykę, dopowiedzenia, ostre słowa, obojętność, rozkazy. A gdy już nie wytrzymałam tego i łzy zalały twarz, wszystkie te przykre słowa, przyjmowałam tylko po to, by dowiedzieć się, że przesadzam, histeryzuję, użalam się nad sobą. Coś tu chyba jest nie tak. Nie rozumiem ludzi. Nie poznaję już samej siebie. Teraz narson.

Aaaaa dobiłam sobie chyba rękę i rozwaliłam łeb. Geniuszem jestem. Zaczęłam robić pompki na piąstkach. Nabrały sinego koloru. Nie ważne. Byle do celu. Poniedziałkowy trening coraz bliżej.

http://ask.fm/zascena 

" Jeśli muszę i wybrać będę mógł jak odejść 
To przecież dobrze, dobrze o tym wiem 
Chciałbym umrzeć przy Tobie " 

<3

20 min biegania

10 min kata

brzuszki

pompki