rzadko tu zaglądam, ale nie z lenistwa. Poprostu za dużo i szybko wszystko się dzieje, by to opisywać i poruszać. :)

ale ostatnio coraz częściej się przekonuje że w moim życiu pojęcie "przyjaźń" czy "zaufanie" niemal nie istnieje

I to wewszystkich środowiskach, w których żyję;  jest to raczej forma akceptacji z musu pewnej sytuacji, przyzwyczajenie, zależność - ale niestety tylko jednej osoby od reszty.. bez wzajemności,przez swoją przeszłośc i przyszłość, ktora trzyma mnie mocno w ramionach i nie chce wypuścić, (a ja sama z obawy przed samotnością i niewiadomą ) nie uciekam od patosu jaki mnie otacza. Zapadam się w sobie w takich chwilach choć nie pokazuję.  Niepotrzebnie ale muszę sobie to wszystko jeszcze przepracować dla świętego spokoju :)

W szkole stabilnie, aczkolwiek mogłoby być i tak lepiej. Zapiernicz... jednym słowem :c

Aby uciec od rzeczywistości założę tematycznego bloga z opowiadaniami, muszę tylko znaleźć na to  chwilkę. Już mam pełno pomysłów na teksty (a w lapku zaszyte są jeszcze te sprzed roku).  Mam nadzieję, że przeleją się one na "pióro" a raczej klawiaturę:)  no i że nie będzie to kolejny banalny blog o miłości niespełnionej.  Dobrze, że są jeszcze ludzie, którzy przywracają mi wiarę w siebie i swoje "zdolności" wypracowane przez lata, a zabraną przez ludzi, którzy lubią niszczyć innych.

Poza tym odliczam dni i sekundy do wyjścia "na swoje" z chłopakiem a jeszcze cały miesiąc do wakacji. 

 Uciekam spać :)

dobranoc :*

<3