''Ty to nazwij jak chcesz, potrzebuję detoksu, rezurekcji

Potrzebny mi lek, choć kropla porzadku w morzu chaosu, który już mnie męczy

Mam dosyć już marnowania energii na bzdety bez znaczenia

Zbyt wiele rzeczy nie daje mi nic, a tylko coś ze mnie zabiera

(...)

Jeżeli byłeś tu, gdzie ja albo nadal tu jesteś

Jeśli patrząc na siebie mówisz: "to już nie ja, umarło coś we mnie i nic mi się nie chce"

Nim zaciśniesz tę pętle na szyi, połkniesz te kilka tabletek w chwili,

Kiedy Cię dopada zwątpienie wylicz choć jeden raz kiedy świat Cię zadziwił

Wiem, czasem to wredny skurwiel, raczej nie siedzi potulnie

I kiedy już plecak masz pełen wkurwień dorzuci chętnie furię

Cóż, tak już jest, nie szukam w tym głębszego sensu

Wkurwiam się też, ale trzeba to przyjmować po męsku

Jak chce się przyglądać pięknu, jak chce się oglądać w dzień

Czasami trzeba pokonać sporo lęków, czasami dostać w łeb

I to jest okej, chociaż czasem to trudne, to nas uczy pokory...''

tekst, mistrzowstwo.

trygonometrio... nienawidzę Cię.