... po niedługiej, wszak potrzebnej rozmowie z ... no własnie z kim...

koleżanką ?

przyjaciółką ?

znajomą ?

byłą ?

matką 'chrześniaka' ?

Wszystko to w jednej osobie. Krótka była to rozmowa, ale jak potrzebna. I mnie i jej, a przede wszystkim jej.  Ale i mnie trochę to pomogło - troche zrzuciłem balastu z serca.   Niewiele jej już zostało, by znaleźć sie w innym świecie, wystarczy tylko dotrwać. Ale, tak jak w każdym przypadku - im bliżej końca, tym trudniej.

I to jak zwykle jest jej wina.

Niektórzy ludzie powinni miec odebrane prawo gadania głupot.

" Przestało go obchodzić, co będzie dalej, jak będzie

wyglądał następny jej dzień.

Oczywiście i ja przyłożyłem do tego rękę.

Pomogłem, bo o to prosił...

          "- Teraz sobie przypomniałeś ?!"

Oj zabolało. Tuż pod płucami i trochę pod kopuułą. Ale nie byłem

jednostronny - chciałem poznać drugi koniec tego samego kija. I było tak jak

myślałem. Ale zadeklarowałem się pomóc obu, nie bacząc na objekcje obu stron.

To trochę tak, jakbym podczas wojny mówił o pokoju, a po cichu

zbroił każdą ze stron i zdradzał pozycję przeciwnika. Ale nie mogłem stać bezczynnie.

To dopiero pierwszy dzień. Zobaczymy co dalej.

Wiem tyle, że dwa razy do tej samej rzeki się nie wchodzi...

                                                                                                      A co z bezradnym ?

                                                                                                                         (15.04)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------