201320142x

Kończy się dosyć dziwny rok, jeden z najbardziej.. dziwacznych i pracowitych? Mocne 50% na tak..

Ludzie odchodzą, znikają, zmieniają się. I to wcale nie na chwilę, co w niektórych przypadkach jest naprawdę ogromnym ciosem. Bo ktoś, komu kiedyś podawałeś rękę za każdym razem, gdy tego potrzebował, okazał się nic nie wart. I te cholerne usprawiedliwienie "ja tez podałem Ci rękę". Świetnie, wiesz? Tylko Ty najpierw umazałeś ją w gównie, a taka 'przyjaźń' przypomina trochę jedną z niedziałających lampek na choince (tak, pamiętam, gdy tak o tym mówiłeś...) I teraz już na pewno nie opowiesz mi o swoim 'biednym i poszarpanym serduszku'. A ja nawet nie chcę o tym słuchać, już nie. ;)

Ale druga strona medalu jest świetna. Dziękuję wszystkim, którym mogłam poznać na przełomie tych 12-stu miesięcy. Cudowni* ludzie, naprawdę! Przede wszystkim mój kochany Kamij, który jest takim słodkim cukiereczkiem, promykiem słońca po mroźnej zimie, butelką wody po męczącym biegu. Jestem naprawdę szczęśliwa, że mogłam go poznać. Mam nadzieję, że będzie już zawsze. Kocham go. <3 ;*
Dziękuję Rafałowi,  który okazał się przecudownym człowiekiem, bardziej niż mogłam sobie w ogóle wyobrazić, dzięki któremu potrafię śmiać się tak jak kiedyś, mam wobec niego ogromny dług wdzięczności, najcudowniejszy!

Dziękuję Jagodzie i Ewie, które wywołują uśmiech tym, że są.

Dziękuję A. M. i B. za udoskonalenie wakacji swoją obecnością.

Dziękuję M. za cudowną motywację do gry.

I najważniejsze:

Dziękuję O. i J., lub inaczej M. i T. Bez Nich nic bym nie osiągnęła. Dziękuję Im z całego serca. Jesteście najważniejsi, jesteście zawsze, jesteście dla mnie, kocham Was. <3 xoxo

..dziękuję całej reszcie, która jest już od kilku lat, kocham was, uwielbiam i czczę! <33

cudowni* nie wszyscy, ale jednak większość z poznanych.

No i to tyle. Szczęśliwego Nowego Roku. Dobrej ostrości w aparatach, doskonałego poznania się z manualem i oby bonitki nadal były bonitkani, c'nie? ;) Pomyślności.