zdjęcie dodane o tak, z dupy...

Nie sądziłam, że kiedykolwiek będę czuć coś takiego.

Niesamowity, lodowaty smutek ogarnia moje wnętrze.

Paraliżuje mózg, serce, płuca. Mam problemy z oddychaniem.

Duszę się, dławię gorzkimi łzami.

To potworne uczucie.

Rodzice już pojechali. Przez następne trzy tygodnie będę sama.

I może to właśnie jest powód, dla którego tak się czuję?

Bo się boję.

Od zeszłych wakacji boję się zostawać sama w domu chociażby na jeden wieczór,

a co dopiero na trzy tygodnie.

Po tym co stało się rok temu... boję się, że ta osoba znajdzie mój adres.

Że zrobi mi coś złego.

Tak potwornie się boję.

A dorzućmy do tego jeszcze tą cholerną samotność.

Pusty dom i ja. Zwariować można. To uczucie pustki, chłodu.

Jak długo można tak żyć?

Tak bardzo chcę, żeby ktoś mnie przytulił.

Tak bardzo chcę czuć się bezpieczna.

Mam mętlik w głowie.

Tyle chciałabym jeszcze napisać,

jednak nie potrafię ubrać uczuć w słowa.

Emocje są zbyt silne.

Nie chcę zbyt dużo.

Tylko mnie kochaj.

Przytul mnie.

Zniszczone i rozrzucone myśli zbierają łzy
Pozwolę wszystkiemu rozpłynąć się w tym morzu

Jeśli twoje rany lśniły w świetle księżyca
Mogłaś znowu stać się nieco silniejsza

Moje serce poddało się potokowi smutku
Kolory morza stały się olśniewające
Kiedyś to zabłyśnie i będę trzymać promienie słońca w dłoni
Ponieważ pora roku z pewnością się zmieni

Lana Del Rey- Summertime Sadness, Nocturnal Bloodlust- Aster, Matenrou Opera- Kaze no tori