czasem tak zastanawiam się jakby to było, gdybym miała inny chrakter, inne poczucie humoru, gdybym tak na jeden dzień stała się po prostu kimś z mojego otoczenia. Nauczyłabym się czegoś? zrozumiała pewne rzeczy? doceniła to co mam, a nie ciągle zastanawiała się dlaczego ktoś ma coś na czym mi zależy...

Taka już nasza ludzka natura, że nie potrafimy docenić tego co mamy.

Ale kiedy od życia wymagamy na prawdę niewiele, tylko trochę szczęscia czy przyjaźni, to kopie nas w dupe tak mocno i tak dosadnie, że odczuwamy to przez bardzo dlugi czas.

Ale ostatnio poprawia się trochę... nowi ludzie, nowe życie... jestem teraz szczęśliwa, owszem przyznam, że do pełni szczęscia brakuje mi jeszcze dwóch rzeczy. Na jedną z nich nie mam wpływu i muszę czekać, natomiast druga nie daje mi spokoju już na prawdę długi czas, ale powoli udaje mi się ją w pełni zdobyć... to co za szybko i łatwo  przychodzi, tak samo szybko odchodzi. Czasem trzeba się trochę namęczyć, żeby coś mieć, coś osiągnąć ... ale potem smakuje to 100razy lepiej i bardziej to doceniamy. Ale i tak na prawdę cieszę się tym co mam!

za 5 dni na kajaki z Mentax'em! ojjjj.... az się boję pomyśleć co to będzie! ale na pewno będzie faaajnie:)

a na następny weekend do Milenki mojej kochanej jadym... i potem nałuka nałuka i nałuka... ehh no cóż, sama na to sobie zapracowałam!

a przy okazji, to nie wiem co będzie z tego co właśnie czynię, może nie powinnam, ale na razie jest ok..

i jadłam dzisiaj otsty francuskie! sama własnoręcznie zrobiłam! pyszności!

Buziak:*