177cm ; z 61 na 55 kg !!!
Dodano: 27 LISTOPADA 2011
Obojętność - tzw. paraliż duszy.
Czuję potrzebę podzielenia się tym co we mnie siedzi z kimś. Postanowiłam podzielić się tym z wami. Czuję obojętność. Nie czuję ani smutku, ani radości . Wszystko co widać na zewnątrz to maska. Wkurzam się na siebie. Muszę mieć cel. Celem jest schudnąć. Ale i tak nie mam zbytniej motywacji do życia.
Obojętność - brak zainteresowania, nieprzejmowanie się kimś lub czymś, brak zaangażowania emocjonalnego; także: brak wrażliwości na coś, brak wyrazu
Nie chce mi się wstawać z łóżka. Wszystko mnie dobija. Nic nie odczuwam. Jedyne co czasem ( podkreślam czasem ) poczuję to ból lub gniew. Nic więcej. Nic mniej. Bezsens.
Nie wiem co sprawiało że kiedyś byłam szczęśliwa, i uśmiech na twarzy był szczery. Nie wiem co robić, czym się zająć. Pustka...Wszystkie uczucia wygasły. Wszystko jest mi obojętne...
Też tak czasem macie? Jeśli tak, to jak z tym walczycie?
Pozdrawiam.
Komentarze
zimnaherbatkazmelisy
Trzeba dostać kopa w dupę lub samemu się kopnąć. Tylko musi być na to odpowiedni czas.
27/11/2011 21:31:30
skinnywitch
mam identycznie przez całą jesień i zimę, ale nawet to nie zmieni faktu, że są to moje ulubione pory roku <3
27/11/2011 20:46:43
konsternacja
może to nawet przez pogodę, przez jakieś zmęczenia codzienne, pewnie będzie tak, że jakaś niespodziewana sytuacja zmieni u nas nastawienie :)
27/11/2011 20:35:31
konsternacja
mam to samo, jakbym nabrała jakieś rozgniewanej postury, której nie mogę się pozbyć. jest mi wszystko jedno. trzeba się z tego wyleczyć... (dodaję) :)
27/11/2011 20:20:51
Zarejestruj się teraz, aby skomentować wpis
użytkownika chcebycchuda55.
Zarejestruj się
Masz konto? Zaloguj się.
