Mglisty

Nie mam żadnych zdjęć własnego autorstwa. Siostra podwinęła baterie z aparatu i nie ma ich w okolicy. Mimo to zajadam się ciastkami, aby poprawić humor, który mnie oblęża wręcz. Nie wiem czego chce, nic nie rozumiem. Ciężko z takim podejściem myśleć nawet o jedzeniu czy czymkolwiek. Czuje się zagubiony, za wiele pytań mam w głowie, za dużo próbuje myśleć o przeszłości.

Co do ostatniego, zazwyczaj kończy się to na zauważeniu, jaki wtedy byłem inny. Teraz szybciej bym skoczył do zimnej wody, aby ochłodzić swe zapały. Popełniłem wiele błędów to fakt, ale jestem tylko człowiekiem. Do tego człowiekiem na swój sposób naiwnym.

Wiem jedno po tym wszystkim, gdy już kogoś do siebie dopuszcze, zbyt ufam. Za duży kredyt zaufania, a później jest problem, bo niby ja to jestem ten zły. Cofnij... a kto spowodował, że tak się bronię? Ludzie doszukują się winy zawsze po stronie tego, który jest w najgorszym bagnie. Przy tym nic nie rozumiejąc. Tak, moja psychika jest wypaczona. Nie umiem już nawet się śmiać jak kiedyś, nie umiem już wielu rzeczy, ale ciągle jestem. Ale jedno jest pewne. Kłamstwa dotyczące wartości własnego życia i śmierci są najpodlejszymj oraz najbardziej wyrafinowanymi metodami wykańczania psychicznie drugiej osoby.

Żałuje.

Co do tego wyżej, takie przemyślenia z przeciągu 1,5 roku. Nie jest to żadne biadolenie się o tym jak to źle, tylko jak ludzie potrafią namieszać komuś w życiu, a później jeszcze skopać leżacego. W końcu tak najprościej, bo później mogą to ignorować.

A tak w gruncie rzeczy mam się dobrze, oprócz ataków nostalgii i melancholii, gdy mam za wiele wolnego czasu.

http://www.youtube.com/watch?v=pyewz3w3pnA

M: Jaki mam charakter?

K: Mglisty...

M: Hee?

K: Pokazujesz tylko to, co chcesz pokazać. W głębi siebie ciągle ukrywasz prawdziego siebie. Nie pozwalasz mi tam dotrzeć. Nie rozumiem ciebie ani trochę. Jesteś dziwny, zmienny i nieobliczalny. Wszystko utrudniasz.

M: Jestem wyzwaniem, a wyzwania nie są łatwe.