Burza nad Starym Miastem CSW

No to Globalny Chuj...

Zdarto żagle, ster prysnął, ryk wód, szum zawiei,
Głosy trwożnej gromady, pomp złowieszcze jęki,
Ostatnie liny majtkom wyrwały się z ręki,
Słońce krwawo zachodzi, z nim reszta nadziei.

Wicher z tryumfem zawył, a na mokre góry,
Wznoszące się piętrami z morskiego odmętu,
Wstąpił jenijusz śmierci i szedł do okrętu,
Jak żołnierz szturmujący w połamane mury.

Ci leżą na pół martwi, ów załamał dłonie,
Ten w objęcia przyjaciół żegnając się pada,
Ci modlą się przed śmiercią, aby śmierć odegnać.

Jeden podróżny siedział w milczeniu na stronie
I pomyślił: szczęśliwy, kto siły postrada,
Albo modlić się umie, lub ma się z kim żegnać.

Burza (IV z Sonetów Krymskich) Adaś Mickiewicz MEN

Pozdro dla:

Face

Figura

Osobliwego Jeremiego

Żula

Motyla

Party MEJKERÓW

Sarmatów

Wszystkich wkurwionych na mnie ...

... i tych mniej wkurwionych

acha! Pierwsze pół LITRA zdjeć zaliczone, a Sobieski swoją drogą