Dodano: 24 SIERPNIA 2009
Bronisława Ostrowska
"Kwiat paproci"
Szłam do ciebie po miłośc. Tak zbłąkny śmiałek
Idzie po kwiat bajeczny głębiną złych borów,
Choc wstrzymują go wabne ramiona rusałek
I wyją z ciemnej nocy gromady upiorów.
Przeżywa tyle cieprpień i tyle przerażeń,
I słyszy w całym borze taki płacz pokutny,
tyle krzyczy nań z morku zawiedzionych marzeń,
Że kwiat szczęścia odnajdzie, zerwie - i jest smutny
