Są sytuacje w życiu kiedy zdjęcia nabierają szczególnego znaczenia.

Szczególnie te, na których są osoby, z którymi już nigdy się nie zobaczymy. 

Wspomnienia, zdjęcia, jeśli mamy szczęście, to może jakieś krótkie fillmiki nagrane telefonem, w pośpiechu zrzucone na kompa, schowane w jakimś nieistotnym folderze. 

Tylko to nam zostaje. 

I ta myśl, że nie zdążyliśmy się pożegnać. 

Że przecież nie wiedzieliśmy, że tak wyjdzie. Że mieliśmy się wnet zobaczyć.

Że rozstawaliśmy się słowami: "Do zobaczenia."

Oglądam ten krótki fillmik, na którym jest zachowany obraz, głos i ruch, to wszystko co świadczy o tym, że żyjemy.

I nie mogę uwierzyć, że już się nie zobaczymy...

Wciąż boli mnie serce i nic nie mogę na to poradzić...