:)

Chodź pobawimy się dziś w berka z klepsydrą

i oszukamy zegar, gdy schowamy się pod cyfrą.

Czasami chcesz spojrzeć za siebie i powiedzieć, ze wszystko jest okej,

ale w pewnym momencie przypominania sobie swojego monotonnego życia

widzisz coś co niszczy Twoje dotychczasowe życie. Chcesz to zmienić,

chcesz by było dobrze.. prawię Ci się udaje, ale potykasz się i coś pęka..

Po chwili rozumiesz, że wszystko to o co walczyłaś do tej pory znikło..

Znikło wraz z Twym potknięciem. Kulejesz, toczysz się, skamlasz jak pies,

ale trwasz dalej, próbujesz, udało się. Tak, w końcu się udało.

Wszystko zaczyna się naprawiać, Twoje życie się normuje, zapominasz

o swojej przeszłości, w końcu żyjesz pełnią siebie, tak, siebie.

Żyjesz tak jak chcesz żyć. Tyle ludzi nagle jest wokół Ciebie, jest dobrze,

gadasz, chodzisz, zakochujesz się. To normalne tak? Ale czy na pewno?

Zastanawiasz się, ale po chwili rezygnujesz z tym bezsensownych przemyśleń,

uśmiechasz się. Pierwszy raz od niedawna, bez leków, bez alkoholu,

bez udawania, po prostu. To uczucie jest dla Ciebie wspaniałe, nie czułaś się tak od dawna,

tak szczęśliwa. "W końcu" myślisz sobie, myślisz że w końcu możesz żyć tak jak chcesz

a nie jak ktoś tego od Ciebie oczekuje.

* Myślałam, że z miłością jest jak z kartami - wystarczy mieć dobrą passę,

aby wygrać. Niestety, pomyliłam się. Poznając miłość na odległość,

smak związku przez Internet, doznałam szerszego i o wiele barwniejszego

pojęcia miłości, a gdy wszystko zaczęło tracić sens,

poznałam jeszcze coś - prawdziwy smak cierpienia i tęsknoty. *