Ciężko jest wstawać rano i nie widzieć w mieszkaniu osoby,którą niegdyś widywano codziennie..

Nie słyszeć Jego głosu,kroków czy też nawet chrapania. 

Ciężko jest uświadomić sobie,że nie ma już osoby , z którą żyłaś 18lat..

Dzieciństwo,młodość,wkrocznie w dorosłe życie - właśnie przy Tej osobie. 

Ciężko wytłumaczyć Jego ciągłą nieobecność..pamiętając Jego stuprocentową obecność.

Był w nagłych sytuacjach, w których Go potrzebowałam.

Nigdy nie cierpiał na zewnątrz. Wszystko duszone w sobie, w końcu kiedyś musiało wybuchnąć.

Wybuchnąć i pociągnąć za sobą ofiarę, tak niewinna i kochaną.

Popełniał błędy, ale kto tego nie robi?!

Ciężko jest to wszystko sobie wytłumaczyć.

Dlaczego? To pytanie utkwi w pamięci na zawsze.. 

On zostanie zaś w sercu..