Zdarzają się w życiu cudowne chwile. Momenty, które przekraczają granice naszej wyobraźni...

Ukazują się w różnej postaci. Czasami to niby zwykły usmiech niezwykłej osoby, miłe słowo z jej ust bądź po prostu ona sama- niby zwykły człowiek. Ale jednoczesnie to osoba, która wnosi tak wiele do naszego życia. Każda osoba, z którą spędziłam choć minutę nauczyła mnie nowych  uczuć. Osobnych doznań, nie zawsze pozytywnych, ale nowych. Nauka jest dla nas przecież tak ważna w życiu, ciągle się czegos uczymy! Wzajemnych zachowań, tolernacji, akceptacji, miłosci, pragnienia, smutku, radosci, wzruszeń, bólu, cierpienia, pocieszenia, wsparcia, bliskosci,lojalnosci, zaufania, zrozumienia. Ten rok był ciężki, ale dobry. Nie żałuję niczego, nie warto. Tak mało czasu mamy dla siebie a mimo to wplątujemy się w problemy innych.  Dlaczego? Bo to przyjaciele. Ludzie, którzy poswięciliby wszystko za mnie jak i ja za nich. Wszystkim za wszystko dziękuję! za wspólne chwile, 1234 godzin smutku i 1231237543856 radosci! 

<3