Lód I

Przede mną- suchy ocean wątłej postury, schwytany ze wszystkich stron w brunatne okowy zamarzniętej ziemi. Powiedzieć, że to zamarznięta kałuża byłoby potwornym niedomówieniem, ujęciem w sztywne ramy językowe nieskończoności. Sucha tafla przyciąga nieszczęśników skażonych szczególnym typem nie-duszy odpowiedzialnej za marzenia o całkowitej kontroli bez sensu, wyrażającej się w samej sobie. Miliony razy trapery, trampki, buty sportowe, czółenka oraz inni przedstawiciele butowej nacji zaprowadzają na oceanie twarde rządy siły. Ludzie oczekują suchego trzasku lodu jak słodkiej pieśni harf niebiańskich bowiem ten akt podobny jest do odkrywania prawdziwej natury wszechświata. Pod cienką warstwą konkretnego przedmiotu kotłuje się nibyprzedmiot, który tylko czeka by radośnie wypłynąć i pochwalić się swoim istnieniem. But zapada się w nibyprzedmiot, zalewa go jego natura, zmusza do posłuszeństwa, ochładza i zamroziłaby, gdyby nie cielesny ludzki termofor w środku. Lód nie stanowi żadnej ochrony, sztywne reguły znane są z tego, że łatwo się je łamie lub obala- nie ma nic bardziej absurdalnego niż niedorzeczne, dogmatyczne przykazanie na jakikolwiek temat. Tak się ma sprawa i z lodem, błędnym rycerzem w służbie porządku. Lodowa woda pod spodem ma znacznie bardziej mroczną naturę. Kusi niedopowiedzianym obrazem śmierci mrozowej. Stopy szybko czują chlupoczącą obietnicę lepszego życia tuż po zmrożeniu. Bezrozumny ciężar człowieka łamie schemat lodu, a pęknięcia szybko zaprowadzają swoje rządy oparte na bezsensie podniesionym do rangi sztuki. Czy istota ludzka jest w stanie obliczyć tor przebiegu swojej kreacji? Istota ludzka najwyraźniej nieświadoma jest całkiem przyczyny i celu pękania, jej wkładem w rozwój lodowego buntu jest tylko posiadanie bezrozumnej masy ciała, obwiązanego ubraniami i spacyfikowanego butami. A mimo to człowiek stając na lodzie czuje słodką potęgę, błogosławieństwo posiadania siły sprawczej zdolnej do obalenia systemu. Problem w tym, że sam bunt należy do systemu, a przełom jest bardziej pospolity niż ciągłość.