Idąc dnia pewnego, moje ucho pieści wiatr.

Wplata coś do głowy, niby, że zostawia jakiś ślad.

Lecz cóż tego, przecież znany jest on z tego, że ulotny,

Tak przelotnie mię powitał, podał rękę, nie zapytał

Jak się mam, o czym myślę. Tylko sygnał ten Ci wyśle,

że on jest, że istnieje,

Ty zaczepić go nie możesz, nie dasz rady,

tak ulotnym stał się ostatnimi czasy,

Wyśle Ci ten tylko sygnał jeden, nic już więcej. Tylko Wiedeń

Pozostaje, by wyjechać, hen daleko, pójść stąd, w stronę słońca,

Lecz nie traktuj go jak zaskrońca,

Tylko twarz w promieniach słońca, tak do końca, być zapamiętanym

Tylko na ten jeden moment, tylko jeden zapamiętać, zapamiętać i opisać

i biodrami zakołysać, w rytm muzyki, tej jedynej,

którą wiatr ci w uszach szumi, tak, tej jedynej, tej przecudnej

ani jednej twarzy smutnej