Pulsuje żródło Twojej głowy - szczęśliwej.  

Z linii piersi spływam do gęstwiny tulących się linij,

do łona,

które miękki puch, jak wieczór śród oazy, ściemnia

i rozwarte biodra - biodrom pragnącym wyściela na opuszczony sen ud.  

Płynnymi dłońmi rozsnuwam twoją nagość

na moim obnażonym ciele.  

I nim

świt

odsłoni twe nogi -

Od kolan ciało jak delta odpływa

do stóp uwieńczonych Ziemią.

"Świt" - Julian Przyboś

Wiersz wyżej właśnie próbuję opracować na polski, spodobał mi się, nawet bardzo. Nareszcie coś normalniejszego, bo z normalnych to do tej pory był tylko Staff i Konopnicka.

Jutro już piątek, który został zaplanowany przeze mnie i Bartuśka, i nastawiony na wspomnienia, więc nie mogę

się doczekać. Uciekam do polskiego i powtórki z wos`u.