Mnie napędzają ludzie, brakuje mi tego silnika. Ludzie którzy teraz są przy mnie, są mi na wielu poziomach moich potrzeb zupełnie niepotrzebni i to tez ciągnie mnie w dół, boli mnie to. Mam tylko Ciebie, oddalona. Nie chce podciągać tego do jakiegoś bi-polara czy czegoś, co odczuwa wszystko milion razy mocniej i nie może znieść samotności; mi mocno chodzi
o jakieś połączenie emocjonalne. Domyślasz się jakie to okropne? Zaczynasz rozmowę z bliska ci osobą słowami 'źle mi dzisiaj' a w odpowiedzi słyszysz - nie chce o tym gadać (wystarczy sama mowa niewerbalna i okazywanie totalnego braku zainteresowania i niechęci). Ale to już nawet nie chodzi o to. Przy ludziach którzy mnie napędzają nie mam potrzeby gadania
o tym, mam całkiem inne podejście i chyba o to mi w życiu chodzi. Kolejne ale: z doświadczenia doskonale wiemy żeby nie uzależniać swojego szczęścia i spokoju od innych i pogodzić się ze sobą po raz kolejny. Musimy się ze sobą godzić codziennie, za każdym razem i tylko to przyniesie nam prawdziwe ukojenie.

Super ze to wiem, co nie zmienia faktu ze od miesiąca jestem w dupie i kompletnie sobie nie radze.

Zagłuszam trzeci język alkoholem - i tego tez mam dość, nie dam rady tak funkcjonować.