Pieczi na okrągło

neva enough

długo się nosiłam z zamiarem napisania i ajk to zwykle ze mną bywa wena gdzieś ginęła, uciekała razem z czasem. bodźcem do napisania okazał się dzisiaj ostatni odcinek Malcolm'a. zawsze ogarnia mnie smuteczek jak coś się kończy i tak jest i tym razem bo nie wiem czym wypełnić swoje dnie. w tej sytuacji zaczęłam rozkminiać. niby nic nowego to co zwykle ale wnioski jakby inne. mianowicie rola związku w moim życiu. postrzegam to jako cos co absolutnie ograniczy moją wolność. moje obecne życie. ale czy ja właściwie teraz żyje? jakoś chyba nie tak wyobrażałam sobie swoją egzystencje. ale wróćmy do tematu. po co komu związek jak wszyscto co się w nim zawiera (no prawie) można dostać bez niego nie przywiązując się przy tym na łańcuch. nie wyobrażam sobie że ktoś mi teraz mówi, że gdzies nie mogę póść, czegoś nie mogę zrobić, tamtego nie mogę wypić. no way! doznaje panicznego strachu na sama myśl. nie wiele mam teraz czasu i nie chcę go marnować. używam skrótów klawiszowych żeby zaoszczędzić na czasie. wyciskam z życia co mogę bo mimo tego że czasem wydaje mi się że moje życie było czy jest nudne, przezyłam już tyle że będę mogła o tym opowiadać swoim dzieciom i jak kiedyś wrócą z imprezy i zaczną mi opowiadać będę mogła parsknąć śmiechem że to gówno bylo a nie melanż. 

o roli hejtingu w życiu moim i całej ludzkości.

przeczytałam dzisiaj felieton Atura Rawicza o hejtowaniu w sieci. sama nie wiem. ostatnio jest we mnie dużo jadu bo ludzie są idiotami i żółć aż ze mnie wypływa z tego powodu bo czasem aż ciężko przymknąć na to oko. wiele lat milczałam, przytakiwalam, ale z wiekiem uznałam że wrzody żołądka są mi niepotrzebne i zaczęłam rzadziej gryźć się w język. zostalam mistrzem zen. nie chcę mi się już pisać. glowa mnie boli. dobranoc,

The worts things in life come free to us

Cos we're just under the upperhand

And go mad for a couple of grams