Pennywise

zaczęłam szwendać się po internecie i trafiłam na jego gorszą stronę, która mnie pochłonęła, ale udało mi się wyrwać na szczęście ;)

Święta na szczęście się skończyły, aczkolwiek nie pogardziłabym wolnym :p  Dostałam w prezencie "zestaw depresyjny" w postaci grubego koca i płyty Comy oraz dyskografii Adele, więc wiem jak będzie wyglądała reszta zimy. Strasznie się ciesze że udało mi się przeżyć jakoś te święta a to chyba dzięki temu że nie zostałam w domu tylko postawiłam na rodzinne święta hejterów :) Dlatego też niewiele z tych świąt pamiętam i to mi się podoba ;p

Błąkając się po tym internecie doszłam do wniosku że coś jest nie tak i albo to przez to że za dużo imprezuje i na trzeźwo wszystko wydaje mi się być takie pojebane albo naprawdę dzieje się coś złego... Trudno mi teraz powiedzieć bo mam typowo sieczkę w głowie, ale w końcu wyciągnę jakieś wnioski.

Przez te dwa dni obserwowałam świat nocą przez mgłę i nawet w takim stanie nie zobaczyłam nic dobrego. Boje się że to wina mojego hejterskiego podejścia, ale człowieku weź tu nie bądź hejterem. Tak długo była miła, zajebiście długo, ale ludzie za to tylko Cię gnoją a to niszczy psychikę.

Strasznie dziwny jest ten dzień. Nie mogę go pozbierać. Tak jak tych świąt które śmiało określam "Niepamiętnymi Świętami".

Obejrzałam, po powrocie z Rawicza,  "To" i muszę przyznać że to pojebane gówno, ale podobało mi się że film miał wiele wątków i nie był typowo schematyczny jak te dzisiejsze filmy. W ogóle życie wydaje mi się być strasznie schematyczne. Moje związki zwłaszcza. Zachowanie facetów. Jeden wielki przewidywalny schemat. Właśnie można by to przewidzieć, prawda? Ale chodzi o to że my każdorazowo mamy nadzieje że ten będzie inny i usypiamy swoje trzeźwe myślenie, idziemy na żywioł! Tak to wygląda.

Dobra myślę, że więcej będziecie mogli przeczytać  mojej książce "How I became a hater ('cause world forced me)". Soon :D