Chwila.

Przedostałaś się w parszywy czas,
Przez ulice zakażone bezradnością dni,
Przez korytarz betonowych spraw...
Pewność, że my-
Mimo wszystkich nieprzespanych nocy,
Mimo prawdy porzuconej na rozstajach dróg,
Potrafimy w rzeczywisty sposób
Znaleźć się już...

W domu będzie ogień,
A do domu proste drogi.
Wiodą słusznie moje stopy...
Nie zabraknie mi sił.
Czas poplątał kroki.
Jest łagodny i beztroski,
Ma zielone kocie oczy...
Tak samo jak ty.

Nauczyłem się umierać w sobie.
Nauczyłem się ukrywać cały strach.
Nie do wiary, że tak bardzo płonę,
Nie do wiary że rozumiem każdy znak...

Zapomniałem, że od kilku lat
Wszyscy giną jakby nigdy ich nie miało być
W stu tysiącach jednakowych miast.
Giną jak psy...
Dobre niebo kiedy wszyscy śpią
Pochlipuje modlitwami niestrudzonych ust.
Tylko błagam nie załamuj rąk-
Chroni nas Bóg.

To ja, ten sam.
Od tylku lat, tak.
Bo Ciebie mi brak...
To ja, ten sam.
Od tylu lat, tak.
Czekam...

"no i znowu nastrój do dupy...

w jednej chwili mogę śmiać się z byle czego do łez, bawić się z psem jak gdyby nigdy nic...

Robię wszystko by to pokonać.

Byle tylko o tym nie myśleć.

Ale ZAWSZE znajdzie się coś, co rozpoczyna ciąg wydarzeń.

Kiedy tracę nad sobą kontrolę.

Nadchodzi chwila - sprawca całego zamieszania w mojej głowie i w sercu.

Chwilę temu byłem wyrzucić śmieci - przy okazji pstryknąłem fotkę.

A jeszcze wcześniej siedziałem bite PÓŁ GODZINY w kącie i patrzyłem tępo w przestrzeń.

Aż nagle się "przebudziłem". Zupełnie zdezorientowany i zdołowany.

Gadu-gadu, photoblog, fotka, nasza-klasa - włączone.

Z bezczynności aż mnie wylogowało..

Echh.

Z wieloma rzeczami już walczyłem, ale to mnie przerasta.

idę spać..

tylko to mi pozostało."