I chęć bycia kryształem,

Cierniem wbiła Ci się w serce,

Wbliźniając się w nie z każdym spojrzeniem.

Chcę być, być mi nie wolno

Chcę pragnąć, pragnąć mi nie wolno,

Chcę patrzeć, patrzeć mi nie wolno,

Chcę szeptać, szeptać mi nie wolno.

Krople moich słów 

Lekko rozpływały się 

Ogrzewając Twoje usta.

Karmiłaś mnie uśmiechem,

A głodny wciąż pozostaje.

Radość otulała Twoją twarz,

A moje serce krwawiło z każdą sekundą

Wiedząc że skazany z każdym oddechem

Jestem na stratę tego co mi drogie.

Trwanie w tym świecie

To sztuka wyboru,

Więc jak mogę trwać skoro

Nie mam siły podjąć właściwego?

I przyjdzie dzień że różą 

Na poduszce przywita Cię dzień.

Całe życie umiałaś tylko dawać,

Dlaczego musiałaś ofiarować się mnie?

Chcę durzyć się w Tobie samotnie

Byś ani jednej łzy uronić już nie musiała.

Pewnego dnia przybędę tylko po to,

By paść u Twoich stóp,

Utopić się w rzece łez przed Tobą

Tylko dlatego że przyjełaś mnie,

Że dałaś mi choć jeden przelotny uśmiech,

Który dręczy mnie z każdym mrugnięciem.

Kiedy umieram chcę mieć ten moment przed oczami,

Gdy ujrzałem Cię po raz pierwszy.

Moje wspomnienia to nie miejsce dla Ciebie,

Nie możesz być pośród tego co niszczy mnie,

Gdy tylko powieki się unoszą.

I pragnąłbym Cię nie kochać,

Bo mógłbym Cię zatrzymać

Nie zważając na to co czujesz.

Mógłbym Cię ranić, ale byłabyś.

Wiedz że moje serce bije w Twej dłoni,

Nieśmiało cichnie, gdy odchodzisz.

"Ufałam Ci"...

"Nie chcę Cię znać"

"Jak mogłeś"

"Dlaczego bawiłeś się moimi uczuciami?" 

"Ja Cię pokochałam"

Cieniem kładą się słowa na moim sercu.

Każdego dnia słowa te echem będą

Odbijały się w każdym zakątku mojego umysłu.

I nie spocznę dopóki nie wyrwę ostatniej części siebie,

Dopóki nie skonam z bólu,

Dopóki te słowa nie staną się fikcją.

I modlę się dziś o To by czas mijał,

Byś zagoiła sece, odnalazła szczęście,

A jeśli ja nim nie będę,

To bym konał dalej patrząc jak odchodzisz,

Bym dalej kochał,

Bym dalej żałował.