miałam wtedy jakieś z siedem lat, może mniej. warszawa, okres czasu, kiedy nienawidziłam, kiedy robiono mi zdjęcia, ale chyba wtedy coś mi się "odwidziało". powinnam się wziąć za geografię, ale mam koszmarnego lenia. w tle słyszę soundtrack grease'a, i mi lepiej (;

dobra, wracam do pisania fizyki!

Jak byłam mała, to miłość znaczyła dla mnie tyle, co gdzieś znaleziona stokrotka, która potem zwiędła- prawie nic. 
Miłość to była mama i tata, ken i barbie, książę i królewna. Kiedy ktoś się całował, robiłam śmieszną minkę, mówiłam "fuuj" i odwracałam głowę. Nie śniłam o niej, nawet nie myślałam. Nie chciałam, żeby jakiś chłopak mnie przytulał. Ważniejsze było układanie mebli w domku dla lalek i skakanie po kałużach... teraz wszystko się zmieniło. Kiedyś, nigdy nie oddałabym lizaka za spędzenie z Tobą czasu. Teraz, za 5 minut przy Tobie oddałabym cały świat.