Dodano: 9 KWIETNIA 2013
Bo jakoś tak nienaturalnie
i nieszczęśliwie.
Bo trudno rano mi wstać.
Bo moje włosy się plączą
i moje życie się plącze.
Sama siebie nie rozumiem, bo jak byłeś w pełni osiągalny, miałam do Ciebie dostęp to nie chciałam Cię. Miałam masę wątpliwości. Nagle teraz kiedy zrobiłeś się niedostępny, kiedy wiem, że nie będziemy się widzieć tyle czasu i że nasze rozmowy i zamiary innych ludzi wobec nas mogą odejść w zapomnienie
ogarnia mnie smutek i pustka. Żal zagościł w moim sercu. Chyba zaczynam wierzyć w to, że im bardziej jest coś dla nas niemożliwe, tym intensywniej tego pragniemy...
znam prawdę, ale nie chcę przestać wierzyć.
Komentarze
Zarejestruj się teraz, aby skomentować wpis
użytkownika brajanka.
Zarejestruj się
Masz konto? Zaloguj się.
