byle do przodu..

Kiedyś zastanawiałam się nad sensem.. w sumie do tej pory zastanwaim się nad tym wszystkim.. a wtedy wszystko wydaje się straszne.. zdaje sobie sprawę z tego jak może być i że życie tak naprawdę ma wiele kłopotów w sobie.. nigdy nie jest idealnie.. a wręcz przede mną jeszcze wiele stresujących chwil wiele lęków.. dlatego muszę sobie z nimi dać radę.. dzisiaj czuje się dziwnie przyśpieszony puls tzn w sumie go nie mam ale tak mi się wydaje duszności.. chcę krzyczeć!! Żeby ktoś mnie usłyszał..!! po prostu chce krzyczeć!! Chce wrzeszczeć płakać!! Chcę tego.. może to przez to usg że niby coś wyszło niby bo przeciesz nikt niczego nie wykrył się okaże w poniedziałek.. czasem mi brak już słów i nie tyle że panikuje.. boję się przyszłości muszę jeszcze wielu rzeczom stawić czoła muszę wiele spraw przemyśleć. Wiele rzeczy przeanalizować.. żeby stać się lepszym człowiekiem.. moja samoocena wzrasta zaczynam czuć że się mogę podobać innym dość przyjemne uczucie widzieć w sobie ładną i fajną osobę.. nigdy taka nie byłam nie zagadałam nigdy bym nie rozmawiala z nikim.. zawsze cicha a teraz J.. upewniam się że mam cudownego faceta kocham go najmocniej na świecie.. i jak ktoś pyta jesteś szczęśliwa odpowiadam bez wachania oczywiście.. jesteś szczęśliwa z chłopakiem? Odpowiadam tak a czy jest dobry? Jest wspaniały i nie zamieniłabym go na nikogo innego.. boję się tylko sama nie wiem czego przeciesz kolej rzeczy jest taka że zawsze może się komus coś stać nigdy się tego tak nie bałam jak teraz.. jeszcze nie lubie i nie umiem słuchać jak ktoś mówi o zabijaniu o powieszeniu o chorobach o śmierci.. po prostu nie umiem nie ogarniam tego.. boję się wracają historię z życia.. stawiam czoła temu wszystkiemu ale stopniowo tylko mogę nie umiem tak od razu.. wiem to ciężkie do ogarnięcia przeciesz to tylko słowa i gadanie ale dla mnie coś mocniejszego.. dlatego chcę krzyczeć na głos krzyczeć..!! nie chcę tego słuchać!! Uszanujcie to!! Nie potrafie!! Jeszcze nie!!.. kiedyś tak kiedyś na pewno będę otwarta na takie rozmowy&

Odnawiam przyjaźń z dzieciństwa to chyba pierwszy krok w mojej terapi do wrócenia do przeszłości i wykrzyczenia co mi się nie podobało.. to etap wracania małej Kasi do tych których ceniła.. ale którzy odwrócili się od niej.. ona jest taka jak ja przypomina mnie.. ona.. mam nadzieję że nam się uda powrócić do tego wszystkiego.. a ja zrobię kolejny krok w terapii.. do przodu.. cały czas do przodu..

Terapia w tym tygodniu jej brak.. czuje jakąś pustkę.. ona pozwala mi poznać siebie moje pragnienia.. moje obawy.. stawić czoła lękom paniki.. lęki.. nerwica..

Promyk nade mną!! Krzyczę w głebi cała krzyczę!!