No to oficjalnie wakacje czas zacząć, dzisiaj zdałam ostatni egzamin.

Oceny fajne, ale niektóre mogłyby być lepsze.

Jest dziwnie, moje życie w błyskawicznym tempie się zmienia i stale mnie zaskakuje.

Szczerze mówiąc w cale mi się to nie podoba.. wolę mieć pewny grunt pod stopami.

Może gdyby te zmiany były pozytywne.. ale niestety więcej tych negatywnych.

Ale tak na prawdę najbardziej bolało mnie od zawsze, i boli nadal to,

że najbardziej ranią mnie najbliższe mi osoby.

Jeszcze tydzień temu miałam plany, nadzieję i chęci,

a dzisiaj gdy jest tydzień później moje myślenie gwałtownie ulega zmianie.

I jak tu żyć? 

"Trzeba coś stracić, by coś docenić.." te słowa przemawiają do mnie coraz częściej.

A najbardziej bolą nie te złe wspomnienia, a właśnie te najpiękniejsze..

A raczej to, że to już nigdy do nas nie wróci, boli ta cholerna tęsknota do osoby/czasu.

Emocje są bardzo skomplikowane.

Tegoroczne dni Jastrzębia to totalna katastrofa.

Mam na myśli ubogie atrakcje i zespoły.

Mam nadzieję, że dzisiejszy (ostatni) dzień imprezy jakoś nadrobi to, jak okropnie było wczoraj.

Amelia jest już taka duża, potrafi ubrać sobie buciki ( i nie tylko sobie), powtarza niektóre słowa,

itd itp.

Tak na prawdę widać jak czas szybko leci wtedy, gdy ma się już swoją pociechę.

Po dzieciach widać pędzący czas.