walka o miłość i życie

Szłyśmy opustoszałą ulicą, razem we dwie. W ciszy. Nękały mnie różnie myśli, co dzieje się z moim bratem, co się teraz będzie działo z nami, co teraz będzie między mną i Draco. Mam nadzieje że kiedyś będą mogla powiedzieć 'wszystko czego chciałam dziś już należy do mnie'. 
Cisza dawała do myślenia, zaczęły ją przerywać uderzenia kropelek deszczu 
- czas się pośpieszyć
Więc tak zrobiłyśmy, w krótce byłyśmy już na pustej polanie. Był tam tylko stary but, swistoklik
- Boonie!
Usłyszałyśmy głos za sobą, tego się nigdy nie spodziewałam
- co ty tu robisz?
- musiałem się zobaczyć
- Draco, ale ja już ci mówiłam...
- jeśli ci na kimś żależy to zawsze masz ochotę na tę sobę patrzeć, zawsze mimo wszystkiego chce cię widzieć uśmiechnętą jak w tedy pamiętasz? Pamiętasz jak było wspaniale, jak często się śmiałaś?
Własnie w tedy to do mnie dotarło, jego oczy one nigdy się nie zmienią, zawsze będa takie same. To one mi mówią co czuje, nie puste słowa czy nic nieznaczące spojrzenia.
- tak, pamiętam to. Nie mogłabym zapomnieć
- więc jeśli pamiętasz, to ci zależy... mi zależy
Podbiegł do mnie, serce znów zaczęło mi szybciej bić, oczy zaczęły wypełniać łzy. Otarł je, po czym mnie pocałował
- kocham cię
szepłam, chwytają za świstoklika. Znikłam z polany, to na pewno ale nie znikłam z jego życia. A słowa które wypowiedział były najpiękniejszymi jakie kiedykolwiek mogłam usłyszeć. Teraz liczymy się tylko my, teraz zaczynamy walkę o miłość i życie