' Jak rodzina'

Czasem masz ochotę się wyłączyć, przestać myśleć. Błagasz żeby ta pieprzona rzeczywistość okazała się tylko snem. 
- To nie był zwykły zbieg okoliczności!
- nie chcę z tobą rozmawiać!
- on mi kazał, ale nie zabiłem go! słyszysz nie zrobiłem tego! 
A ludzie w pociągu obserwowali przebieg wydarzeń, patrząc na nas jak na obrazek
- Boonie, posłuchaj mnie
- odczep się

- wiesz że to nie ja, wiesz że nie jestem... nie mógłbym
- wiem, wiem że byś nie mógł. Wiem to, ale wiem też nie nie potrafiłbyś odmówić
Wróciłam do swojego przedziału

- a ty odmówiłabyś na jego miejscu? Gdyby się sprzeciwił już dawno by go nie było wśród nas
- nie chodzi o to
- postaw się w jego sytuacji. On nie jest mordercą, dobrze to wiesz
- dlaczego ten sen był taki relany? Dlaczego wszystko się spęłniło, dlaczego jego słowa były identycznie

- bo Voldemort potrafi wkraczać ci do świadomości

Odezwał się nagle mój brat

- wie że żyjesz, dopłóki nie poznałaś świata magicznego nie byłaś dla niego zagrożeniem. Od początku wiedział że żyjesz, ale byłaś tylko mugolką, dziwaczną mugolką. 
Oczy mi się zaiskrzyły, wyszłam. Stanęłam przy oknie spojrzałam na drzewa które wydawały się odjerzdżać

- przepraszam
- nie to ja przepraszam, masz racje. Wszedł mi w głowe, dokładnie wiedział jak mnie pokonać, czym mnie zniszczyć. Udało mu się

- nie, nie udało mu się bo wciąż masz mnie, Hermione, Rona, Ginny, Freda i Gorga. Wciąż masz przy sobię ludzi którzy cię kochają a jedyną rzeczą jaką Voldemort nie jest w stanie zrozumieć jest miłość
                                                 

                                          *~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
- Harry, śpisz?
- nie, już nie 

- co teraz będzie
- przeż...

- chodzi mi o to co będzie jak już będziemy w Londynie. Ty wrócisz do Dursley'ów a ja? Co będzie ze mną? 
- wrócisz ze mną
- i co im powiem? Cześć ciociu jestem zaginioną córką twojej zmarłej siosty? 
- nie chcę żebyś...
A tym momęcie przerwała mu Hermiona
- Harry, Boonie ma racje. Wiem że chcesz żeby była blisko dlatego najlepszym wyjściem będzie mieszkanie ze mną. Rodzice już się zgodzili. A my będziemy do ciebie pisać codziennie i obicuję że będziemy się widywać co tydzień. 

                                         *~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Express Hogwart dotarł do Londynu. Wszyscy powoli opuszczli wagony, je chciałam pozostać tam jeszcze przez chwilę, sama. Stałam przy oknach. Widziałam rodziców którzy cieszą się na widok innych, zapragnęłam mieć przez chwilę swoich nawet za cene swojego życia. 
- pamiętaj że cię kocham

a za mną stał ten zimny blądyn z szarymi oczmi 

- ja ciebie też, zawsze będę cię kochać. Ale chyba powinniśmy od siebie odpocząć, przynajmniej do końca wakacji

- do zobaczenia Boonie Potter

Powiedział całując mnie w czoło, czułam Draco, mojego Drako. Dobrego i kochannego. Zrozumiałam że się nie zmienił, że ciągle jest taki sam. Tylko wredny los nie pozwala nam kochać się bez zmartwień

- Draco
- tak?
- nie daj się mu
Uśmiechnął się
- jeszcze mnie zobaczysz

                                                    *~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Stałam już przed pociągiem, patrzyłam jak odjeżdża. Przytuliłam się do brata
- nie zapomnij o mnie za szybko

- nigdy
- Harry, pamiętaj że cię kocham
- ja ciebie też. Jak to wszystko się skończy obiecuję ci że zamieszkamy razem. Jak rodzina