27.05.2016

Kółeczko krąży, kółeczko.

Życie przewrotne nasze. 

Etap dwudziesty trzeci.

   Sprowadzając myśli bliżej wyimaginowanej podłogi z solidnego drewna - czas buntu nieletnich dojrzałości swego przekonania szuka. A fakt ten sprowadza się w tym malutkim miejscu we wszechświecie wyłącznie do przeorganizowania tego zalążka mojej życiowej przestrzeni. Żeby słowa nabrały cech efektywności, wytłumaczę się z cwanej tegoż dnia stworzonej kompozycji moich szczerych wyobrażeń, rozdrażnień, miłości i winy.

   Poniżej drodzy państwo macie działy zdjęć miesięcy ostatnich, zaś zagłębiając się w lata wcześniejsze zobaczą państwo zapach promieni słońca na roześmianej skórze moich bliskich. Polecam szczególnie skierowanie spojrzenia na stronę prawą, jeżeli mózg mnie nie zmylił (posiadam przykry problem braku szybkiej i instynktownej rejestracji kierunków wschodnio-zachodnich), ułatwi to poruszanie się po zapisach moich myśli i dennych estetycznych oraz mentalnych porażek.

   Rozpiętość czasową działalności pod nazwą 'focenie' moja skłonność do zachowań zwykle leczonych farmakologicznie lub psychiatrycznie postanowiła podzielić w sposób chronologiczny poprzez archiwum bloga oraz zdefiniowanie pogrupowań w kategoriach wpisów. Banalna zachowawczość sama rwie opuszki palców do wystukania roczników narodzin cyfrowych obrazów, natomiast wspomniana wyżej perfekcyjna skłonność każe opisać charakter czasu i skrajności pragnień między żebrami.

   Od pierwszej fotografii zapisanej cyfrowo, stworzonej zamierzenie, w przekonaniu nawet, iż wykonujemy z dziewczętami pierwsze kroki do uzyskania efektu jak ze stron Vogue'a do początku najcieplejszych dni dwutysięcznego dwunastego roku, w którym to czasie przyszło mi żegnać, jedne z najobrzydliwiej pachnących parterowych toalet liceum, trwał etap herbaciany zimnomelisowy. Zimna herbatka z melisy była moim osobistym triumfem w dziedzinie tworzenia nazw własnych, potocznie uznawanej za wpisywanie niezajętego nicku w tabelkę powyżej hasła pierwszego podczas rejestracji na dwóch uznawanych przeze mnie za skarbnicę powodów do zatrzymań akcji serca ze względów czysto estetycznych jak i emocjonalnych DA oraz fbl. Kolejny okres, którego natchnieniem dla naszego szczęścia była fala beztroski jaka w nas uderzyła usprawiedliwiając alkoholowe tańce nad zielonymi ogniskami, przyniósł ciepło barw zarówno tych letnich jak i koszalińskiej jesieni. Wpływ dwumiesięcznego mieszkania w białych ścianach o białym suficie i nocnych rozmów o białym krześle na tle bieli białej tkaniny i w towarzystwie białego jabłka, był równie piękny, co przygnębiający swą pięknością. Okres ten jest króliczy jak niedawno darowany mi kocyk szaro-biało-króliczany przez osóbkę, której wartość jedną jest z tych, co nieopisana i w snach pozwala śnić te cudowności irracjonalne naszych fantazji - realnie jednak besztane, bo rajske, bo skrywane, jednak jeszcze zbyt niedojrzały i infantylnie dzikim królikiem z aparatem nazwany.

   Mimo iż na kolejnym materacu używanym zasypiałam już od września roku kolejnego, to sprecyzowany powrót do pewnych wartości łagodnych i błogich sercu ubogiemu w rozsądek przypisuję początkowi stycznia dwutysięcznego czternastego roku. W momencie tym też poznanie człowieka o łagodnych oczach drażniło zmysły na tyle destrukcyjnie dla spokoju powiek, że dźwięki popłynęły dając dowód szaleństwa nad spełnieniem myśli oczekiwanej. Określiła się zarówno fotografia jako pełnia i równowaga bytu dzikiego królika herbacianego zimnomelisowego jak i dręczące myśli w postaci pamiętnika odczuć - un trouble de la personnalité. Francuski wydał się oczywisty dla enfant terrible, które chodząc w długim czarnym płaszczu wyobrażało sobie chłód marcowej wody na bosych plażach.