29.07.2024 r.

Właściwa myśl

Przychodzę do Ciebie, ubrana

w czerń, jakby w dniu żałoby

po utraconej pamięci.

Powracam - przebrzmiał dzwon, cichszy

od beznamiętnych kroków serca,

łagodniejszy od krzyku

skazanych na sen.

Dotykam czarnej szyby -

ktoś pozostawił pocałunki

należące niegdyś do Twoich warg.

Próbuję wykraść Ci ciszę,

będącą najdoskonalszą muzyką.

Schowana za ścianą dłoni,

ukryta na dnie bagna,

usiłuję przywrócić tętno pragnieniu,

okraść z głuchoniemych pytań

o jeszcze.

Wciąż uprawiam tę samą tęsknotę;

kocham się w życiu,

którego nigdy nie dogonię.

To tylko kilka smutnych pieszczot,

łask podatnych na cień.

Jasność, doprowadzona do nicości

przez gwiazdy,

pozostanie tylko wspomnieniem

przyszłości, słowem,

szukającym właściwej myśli.