To chyba jakiś żart.

Co sądzicie o żartach?

Czy w każdym żarcie jest odrobina prawdy?

A może to my ludzie postrzegamy żart jako tylko i wyłącznie odskocznię od poważnej rozmowy czy też problemów?

Ale gdy żart jest kierowany w naszą stronę my jako osoby zapatrzone na własny czubek nosa,nie miniemy się z refleksją wewnątrz siebie.

Myśląc o sobie myślimy o żarcie skierowanym do naszej osoby i pojawiają się wszelakie wątpliwości czy nadawca żartu mówił serio,półserio,półserio pół żartem czy też tylko żartem?

Jak to jest że człowiek nie może po prostu się śmiać i zaakceptować żartu wymierzonego w jego osobę? Poczuć chwile beztroską i śmiać się do rozpuchu?

Wiem! A może wiele żartów które są kierowane w osobę są drugim dnem czy też zmorą człowieka a to po prostu boli? Czy każdy na owej planecie zwanej Ziemią nie umie zaakceptować siebie i na siłe pokazuje jak bardzo siebie nienawidzi? Ile znacie osób, które wprost staną i powiedzą "KOCHAM SIEBIE!" ?

Dokładnie.

Garstka.

Dlatego żarty my powinniśmy przyjmować z dystansem i pamiętając o jednej bardzo zasadniczej rzeczy:

To my jesteśmy sami sobie Panem nikt inny.

"Dobre drzewo dobrym się owocem okrywa,

dobry człek z dobrych czynów poznawany bywa."

                                           - Wacław Potocki