Zabawne

Tak sobie czytam moje stare zapiski i zaczynam się zastanawiać...

Czy to było prawdziwe, czy to zwyczajny chaos młodości połączony z rozpaczą i lękiem przed samodzielnością...

Sama nie wiem które z dwóch.

Może i to było prawdziwe...

jedno wiem na pewno,

zmieniłam się o 175 stopni.

Nie o 180. Coś pozostało w mojej głowie dokładnie takie samo jak zapamiętał to mój dziennik.

Jednak porażki i ból emocjonalny uczą odporności.

A gdy spotykasz na swojej drodze osobę która składa Cię do kupy i prawi mądrości a Ty wiesz, że ma rację - jest o wiele łatwiej.

Nie ukrywam, że kiedyś myślałam że ta osoba odegra nieco większą rolę w przedstawieniu pt" moje życie",

ale może i dobrze, że pokazała mi jak można zostać dobrym reżyserem.

Myślę,że będę za to wdzięczna do końca spektaklu.

Chyba że sama odkryję inne sposoby na świetną sztukę.

A przecież człowiek najlepiej uczy się na własnych doświadczeniach.

Budzę się każdego dnia bardziej zmotywowana i zdeterminowana.

Wiem, że czasem dopada on...leń.

Ale na niego też mam niezawodny ( jak narazie ) sposób.

I cieszę się że żyję. Czym by było życie bez przyjaciół?

Z nich tym bardziej się cieszę.

A wiem kogo mogę tak nazwać. Wiem kto mnie nie zawiedzie i kogo nie zawiodę ja.

Warci są wszystkich diamentów i złota tego świata. 

Wsadzcie sobie w dupę te skarby. Te są nie do kupienia.

A teraz zdaję sobie sprawę, że przecież nie pracuję na noc, więc pora się wyłączyć i odpocząć.