dzisiaj mam chwilke czasu dla siebie, wiec postanowilam tu zajrzec. nic sie nie liczy. przepraszam wszystkich bardzo, ale bylam zajmowana przez tate i karoline. strasznie duzo sie ostatnio zmienilo. moje podejscie, moi znajomi. nie mam juz po co wychodzic na dwor. nic nie jest takie jak kiedys. wiedzialam ze to sie kiedys skonczy. i juz nigdy nie wroci. nic nie dzieje sie dwa razy. a szkoda. tesknie za wakacjami 2 lata temu, za nelą, tak bardzo duzo chcialbym zmienic ale kurwa nie potrafie. nie mowie ze nie jest kolorowo, wazne zeby wszyscy tak uwazali. usmiecham sie, zartuje. chowam twarz gdy placze. nie potrafie juz udzwignac tego wszystkiego co na siebie wzielam. czuje sie bardzo niesprawiedliwa, bo wiem ze zawiodlam wiele osob. czuje sie jak najwieksza szmata. chce bardzo was przeprosic, jesli to czytas kruszynko, to wiedz ze chodzi o ciebie. po swietach jakos to poskladam, przynajmniej sie postaram. cale zycie mi sie rozwalilo, wiec teraz musze je ulozyc. malymi kroczkami. licze na to ze ten okres kilku miesiecy pojdzie w zapomnienie. ta cala przeprowadzka, nowa szkola i masa nauki nie pozwala mi na ogarniecie wszystkiego. 
te rzeczy zabieraja mi polowe czasu. zamiast pomyslec o na prawde wartosciowych znajomosciach zajmowalam sie bzdetami. probowalam jakos wypelnic pustke. nie rozumiem siebie teraz. chyba moje serce i dusza potrzebowaly jakichs odchylow od normy. przez kilka tygdni caly czas: %, igor, tata, karolina. a reszta? reszta sie nie liczyla. serio kochani bardzo mi zle teraz licze na wasza wyrozumialosc ! 

minelo juz tyle czasu od Twojej smierci. 
nadal nie moge przyjac tego do wiadomosci.
pamietasz naszego kciuka-zolwika?  
jak mi kupywales piwo? 
kto bedzie teraz ze mna siedzial na budce i gadal o wszystkim i o niczym?
mam wrazenie jakbys gdzies wyjechal..
do łodzi ! tak jak kiedys mnie wkreciles
ze niedlugo wracasz..
ze wyjde przed blok i bede sie drzec 'Grzesiuuu, wychodzisz'? 
za kazdym razem gdy widze kogos na rowerze, mam wrazenie, ze to Ty. ze zaraz gwizdniesz do mnie i pojdziemy razem na tory. ze pojdziemy do mnie i bedziemy siedziec w kuchni, w pokoju. ze wrocimy na bloki a Ty bedziesz krzyczec na brata, ze Ci zajebal rower... cos wstapilo w nasze zycie i nagle prysnelo jak banka mydlana. 
to jest chore.. ten swiat jest chory. czuje, ze jestes tu gdzies z nami i czuwasz nad wszystkim.
zeby sie nic nie stalo. ze smiejesz sie gdy ktos odpala fajke i mowi: chowam sie zeby nie bylo przypalu. żegnaj. spotkamy sie niedlugo [*]

zlosc niekiedy otumania, pozbawia opanowania, przytomnosci umysłu. czyli, tego co najważniejsze.