Jedenaste przykazanie

 Jedenaste przykazanie

Gdzieś za toną ludzkich spraw

Leni się to jedno z małych miast

Nie ma tu powodu wcale by

Ktoś był chory, trzeźwy albo zły

Tu policjant jest tylko turystą

Wyższy mandat jeśli mieszasz czystą

Sąsiad włóczykijem starym jest

Słynie z tego, że za dużo wie

Rozbij zegar, porzuć w kąt

Mówią ludzie co są stąd

Ego z petem do donicy wrzuć

Czasu nie licz, czas tu trzeba czuć

Krzywy kij u boku wierny pies

Śliwowicą zalatywał też

Bystre oko małomiejski fach

Raz spoglądał raz brał z fajki mach

Snuł opowieść co ludową zwał

Czarny kot na ciepłej drodze spał

Losu przykrył go za ciężki koc

Sołtys zwija asfalt tu na noc

Rozbij zegar, porzuć w kąt

Mówią ludzie co są stąd

Ego z petem do donicy wrzuć

Czasu nie licz, czas tu trzeba czuć

Wskazał palcem drogę, przegryzł chleb

Tam znajdziecie dośc nie drogi sklep

Tajemnicę zdradzał tylko Bogu

Nie przekroczył nigdy sklepu progu

Zeszli na dół i przeżyli szok

W miesiąc trzeba stracić co na rok

I wydała tajemnica się tutejsza

Jak nie umiesz, w raju długo nie pomieszkasz

Rozbij zegar, porzuć w kąt

Mówią ludzie co są stąd

Jesli jednak chcesz szczęśliwym być

Nie licz czasu, lecz pieniądze licz

Mówi sąsiad tu was mam

My nie po to tu by dogodzić wam

Świat wymusił jedenaste przykazanie

Dostałeś życie teraz zarób na nie.

I pamiętaj aby schować nos

By nie spotkał Cię tu kota los.