Wdech...

Wydech...

Wdech...

Wydech...

Zmęczona...

A to dopiero początek...

Pokonane I piętro...

Przed Tobą jeszcze....hm

Ale idzie. Sukcesywnie łapiąc się śliskiej poręczy, która tylko na pozór przypomina wsparcie.

Idzie myśląc, że jest w połowie zaczyna się zastanawiać, czy nie lepiej byłoby pojechać windą. 

Tylko, że widna jest jednokierunkowa i niestety nie jest to kierunek w górę.

Nadal z determinacją pokonuje kolejne piętra.

Spotyka po drodze tych, którzy łapiął oddech siadając na schodkach.

Sszzz, Szzzzz, Szczęście. Czy jakoś tak. Próbują się zmotywować, mimo gęstniejącej w ustach śliny, na skutek wyczerpania.

Smutne. 

Idzie.

Już Prawie...

Czy to już?

JEST!!!

Ale...

Zamknięte.

Puka, Wali, KRZYCZY. 

Echo z szyderczym uśmiechem odpycha ją coraz mocniej w tył.

Im bardziej brnie do szczęścia tym mocniej ją odpycha.

Słabnie, szuka oparcia.

Znalazła, jest za nią.

Metalowa skrzynia lituje się i otula ją swoimi ścianami.

-Zabieram Cię na wycieczkę

-Dokąd?

-Wybierz guzik

#stacjadocelowa ROZCZAROWANIE

-Jesteśmy na miejscu

Wdech...

Wydech...

Wdech...

Wydech...