...

Hej ;)

Dzisiaj tak rozmyślając stwierdziła, że dodam coś tutaj.

Denerwuje mnie idea dzisiejszego świata.

To jak bardzo życie zmienia się, gdy dorastamy, podejmujemy różne decyzje.

Decydujemy się mieszkać razem, ale tak naprawdę żyjemy osobno.

Jesteśmy razem, ale gdy trzeba to właśnie osobno .

Nie ma chemii, nie ma zrozumienia, ale mimo wszystko w tym tkwisz.

Czy to właśnie o takim życiu marzymy?

Czy tak się dzieje gdy dorastamy i łapiemy się czegoś bo tak nam wygodnie?

Czy boimy się być sami?

A gdzie w tym wszystkim dbania o własne szczęście? Albo samorealizacja.

Tak ciężko jest, gdy masz poczucie że tak naprawdę jesteś sama. Rozmawiasz tylko ze sobą z przerwami, gdy możesz poodzywac się do psa.

Mieszkacie razem, ale jednak czas spędzasz sama.

Czy w dzisiejszych czasach praca tak męczy, że nie starcza czasu na drugą osobę ?

Tak bardzo tego nie rozumiem.

Jak można traktować tak obojętnie drugą osobę.

Bo przecież wypowiadanie miłych słów powinno nam wystarczyć.

A tak często powtarza mi się, gdzie są czyny .

Kolejny dzień sama, w towarzystwie seriali .

Głucho , ciemno i samotnie .